ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ


Π οιητής και δοκιμιογράφος κυρίως, με ευρύτατη μόρφωση και μέγιστο τάλαντο. Ζαγοριανός, γεννήθηκε στην Σμύρνη το 1912. Με την καταστροφή του 1922 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα. Εκεί τελείωσε την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου έχοντας καθηγητές μεταξύ των άλλων τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και τον Κωνσταντίνο Τσάτσο.

Το 1934 έφυγε στην Χαϊδελβέργη για να σπουδάσει κοινωνιολογία που την είχε αγαπήσει πολύ από τα μαθήματα του δασκάλου του Π. Κανελλόπουλου. Εκεί συνδέθηκε με λογοτεχνικούς και φιλολογικούς κύκλους, ιδιαίτερα δε με τον καθηγητή του Karl Jaspers. Στην Χαϊδελβέργη όπου παρέμεινε δύο χρόνια, αναγορεύθηκε διδάκτωρ με την διατριβή του "'Ερως και Χρόνος".

Το 1939 η ελληνοαγγλική επιτροπή του Βρεττανικού Συμβουλίου τον επέλεξε σαν πρώτο υπότροφο για ευρύτερες σπουδές στην Αγγλία, στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Εκεί, αφού συμπλήρωσε τριετία σπουδών, εργάσθηκε στο Γραφείο Τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας στο Λονδίνο.

Ο αποκλεισμός του στην Αγγλία κατά την διάρκεια του πολέμου τον έφερε στο προσκήνιο του σύγχρονου αγγλικού πνεύματος. Δημοσίευσε μελέτες και ποιήματά του στα μεγαλύτερα περιοδικά της Αγγλίας και η αναγνώρισή του υπήρξε τέτοια ώστε να θεωρηθεί ένας απ΄ τους μεγαλύτερους σύγχρονους άγγλους ποιητές. Συν- δέθηκε με δεσμούς προσωπικής φιλίας με τον John Lehmann, την Edith Sitwell, τον William Plomer και έδωσε πολλές διαλέξεις σε κολλέγια και πανεπιστήμια για την Ελλάδα.

Πέθανε στο Λονδίνο τον Μάρτιο του 1944 από λευχαιμία. "Η Αγγλία έχασε έναν συγγραφέα εξ ίσου σημαντικόν γι΄ αυτήν όσο και για την Ελλάδα" γράφει χαρακτηριστικά σε άρθρο της η Edith Sitwell μετά τον θάνατό του.

Εξαιρετικά φιλογενείς στάθηκαν και οι Ζαγοριανοί ξενητεμένοι στην Αίγυπτο. Πλούσια σε αξιέπαινες μορφές η Ζαγοριανή ομογένεια, ανέδειξε κορυφαίες τέτοιες στην επιστήμη, στην λογοτεχνία, στο εμπόριο, στις καλλιέργειες ... που διαιώνισαν μαζί με το όνομά τους, το όνομα της Ελλάδος και της ιδιαίτερης πατρίδας τους, με την δράση, το ήθος και τις ευεργεσίες τους.

"Ο κόσμος να χαλάσει, ακόμη και τα πιο απίθανα γεγονότα να συμβούν, δυό φαινόμενα δεν θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν και να επαναλαμβάνονται:
Η παπαρούνα πάνω στην έκρηξη της Άνοιξης και το βιβλίο πάνω στην έκρηξη των Ιδεών."

Οδυσσέας Ελύτης