ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΣΤΗΣ


Ο πρώτος καθηγητής της Μαιευτικής και Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ζαγοριανός, γεννήθηκε στα 1805 στην Σμύρνη όπου είχε μετοικήσει η οικογένειά του και με την έκρηξη της Επαναστάσεως έφυγαν για την Τεργέστη. Σπούδασε την ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης.

Όταν κατέβηκε στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα διδάσκοντας μαζί με άλλους "ελεύθερα επιστημονικά μαθήματα". 'Επειτα διορίστηκε καθηγητής Φαρμακολογίας και στην συνέχεια Μαιευτικής. Προς τα τέλη του 1835, με την ίδρυση του "εν Αθήναις Μαιευτηρίου" διορίστηκε διευθυντής του. Μέχρι τον θάνατό του δίδασκε στο Παν/μιο την Μαιευτική και διηύθυνε το Μαιευτήριο όπου λειτουργούσε η Σχολή Μαιών και η Πανεπιστημιακή κλινική. Από την διδασκαλία του βγήκαν και τα πρώτα συστηματικά Ελληνικά συγγράμματα της Μαιευτικής και της Φαρμακολογίας. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών και διευθύνων εκδότης του περιοδικού της συγγράμματος "Ασκληπιός", του πρώτου επίσημου ιατρικού περιοδικού της Ελλάδος.

Διετέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα ιδιαίτερος γιατρός του Όθωνα και ασχολήθηκε πάρα πολύ με το πρόβλημα της στειρότητος της βασίλισσας Αμαλίας "έχοντας ανοίξει ανταπόκριση με γερμανούς γιατρούς" όπως γράφει ο Βλαχογιάννης στην Ιστορική Ανθολογία.

Υπήρξε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αθηνών και με την ιδιότητά του αυτή εισηγήθηκε διάφορα μέτρα για το καλό της πρωτεύουσας. Για πολλά χρόνια επίσης βρίσκονταν στην ανώτατη διοικητική βαθμίδα του Πανεπιστημίου (Συγκλητικός τέσσερις φορές, κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής έξι φορές, πρύτανις δύο φορές) και μάλιστα σε περιόδους που το 'Ιδρυμα αλλά και η Πολιτεία αντιμετώπιζαν δύσκολα και κρίσιμα προβλήματα.

Για την καταγωγή του, ο Νικόλαος Κωστής, ήταν πολύ υπερήφανος. Διατηρούσε ζωηρότατα την ανάμνηση των δεσμών του με την πατρίδα του Ζαγορά και βοηθούσε ποικιλότροπα όλους τους Θεσσαλούς. Σημαντική επίσης υπήρξε η συμβολή του στην επανάσταση της Θεσσαλίας του 1854.

Πέθανε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 1861.

"Ο κόσμος να χαλάσει, ακόμη και τα πιο απίθανα γεγονότα να συμβούν, δυό φαινόμενα δεν θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν και να επαναλαμβάνονται:
Η παπαρούνα πάνω στην έκρηξη της Άνοιξης και το βιβλίο πάνω στην έκρηξη των Ιδεών."

Οδυσσέας Ελύτης